جانباز شیمیایی علی رضا جهان باز در گفتگو با وبلاگ قهرمانی:

جانباز شیمیایی کرجی:

جانبازان با کلکسیونی از مشکلات

جسمی و اجتماعی مواجهند

کوله بار: این جانباز شیمیایی می گوید: جانبازان شیمیایی زیادی هستند که با کپسول اکسیژن به زندگی ادامه می دهند. دولت باید خدمات درمانی و رفاهی آنها را تامین کند. بسیاری از این جانبازان به دلیل ترافیک،هوای آلوده و موارد دیگر نمی توانند از خانه خارج می شوند.

نام:علی رضا جهان باز

نام پدر:حسن علی

تولد:1338- رودسر گیلان

مدت حضور در جبهه:49ماه

محل سکونت:کرج

علیرضا جهانباز، سال 64 در مریوان کردستان،مسئول پرسنلی گردان حمزه بود. سال 65در عملیات نصر4 در ماووت عراق مجروح شد. در این باره می گوید:

 « دراین عملیات، من تک تیر انداز بودم.بالای تپه ای در نزدیکی های ماووت عراق بودم که بر اثر اصابت گلوله تانک،مجروح شدم.به کمک همرزمانم به پشت جبهه منتقل شدم و و از آنجا به بیمارستان رفتم.»

وی که سال65 ما بین پیرانشهر و سردشت شیمیایی شده است،اظهار می دارد:

 «من ماهها در پادگان رمضان مسئول ورود و خروج بودم.در این مدت،دشمن چندین بار در نزدیکی ما،از سلاح های شیمیایی استفاده کرد و اثراتش به مروز زمان در من و بعضی همرزمانم تاثیر گذاشت.من مصدومیتم را جدی نگرفتم اما با گذشت زمان،عوارض بروز کرد.»

 علیرضا درباره عوارض شیمیایی که بعد از جنگ در بدنش آشکار شده است می گوید:

 « سال 81دچار مشکل ریوی شدم. پس از مراجعه به پزشک،مشخص شد که این عارضه مربوط به شیمیایی است. تاول های ریزی در بدنم نمایان شده بود که دکتر، پماد مخصوصی برایم تجویز کرد.در حال حاضر،زمانی که دچاراسترس و نگرانی می شوم، تاول های بدنم بیشتر نمایان می شود.گاهی صورتم قرمز می شود و به سختی می توانم در اجتماع حضور پیدا کنم. بعضی ها گمان می کنند دچار بیماری واگیردار شده ام و از من دوری می کنند. همین چیزها در اعصاب و روانم تاثیر منفی می گذارد.»

 این جانباز شیمیایی می افزاید:

«در گذشته برای غلبه بربیماری ام،از قرص استفاده می کردم.بعد از مدتی تصمیم گرفتم ورزش را وارد برنامه روزانه ام کنم.در حال حاضر سعی می کنم برای نشاط جسمانی ام، ورزش های سبک انجام دهم تا کمتر به داروها وابسته باشم.»

 علیرضا جهان باز در ادامه از مسئولین دولتی می خواهد که تعداد درمانگاه ها را افزایش دهند تا جانبازان شیمیایی،از نظر درمانی و دارویی مشکلی نداشته باشند. وی در این باره می گوید:

 «در کرج،جانبازان شیمیایی زیادی هستند که با کپسول اکسیژن و مصرف دارو به زندگی ادامه می دهند.بنیاد شهید باید خدمات درمانی و رفاهی آنها را تامین کند.این جانبازان به دلیل ترافیک،هوای آلوده و موارد دیگر زیاد از خانه خارج می شوند.

آنها دوست دارند که پزشک متخصص در خانه شان، آنها را معاینه کنند و مجبور نباشند،برای این کار به درمانگاه ها مراجعه کنند.»

وی سال 76در رشته علوم سیاسی وارد دانشگاه شد. به این موضوع هم اشاره می کند:

 «بعد از پایان جنگ،علاقه زیادی داشتم که ادامه تحصیل بدهم. سرانجام در رشته علوم سیاسی پذیرفته و وارد دانشگاه شدم اما علاقه ام به رشته علوم اجتماعی بیشتر بود. در حال حاضر به مطالعه علاقه خاصی دارم و اوقات فراغتم را با مطالعه کتاب های سیاسی سپری می کنم.»

 یادگار دوران حماسه، در ادامه با بغضی آشکار، یادی از دوست و همرزم شهیدش می کند:

 "شهید بهمن غنی زاده" سال 64در بانه کردستان به شهادت رسید. چهره مظلوم و دلنشینی داشت.زمان جنگ،بسیجی ها بدون توجه به آسایش خود،تنها به هدف پاسداری از انقلاب و کشورمان و  تقرب به خدا فکر می کردند.

علیرضا اشک ها را با سرانگشتانش پاک می کند و ادامه می دهد:

سال 66در ماووت عراق مستقر بودیم تا عملیات بیت المقدس را انجام دهیم.من و چند تا از همرمانم در بالای تپه ای مستقر شده بودیم.موقع ظهر،بعد از خوردن نهار،یکی از دوستانم به نام "شهید رحمان میرزایی" برای مدتی خوابید.

چند دقیقه بعد متوجه پیشروی چند تانک به طرف رزمنده هایمان شدم.او را از خواب بیدار کردم. زمانی که از خواب بیدار شد،متوجه نورانیت خاصی در چهره اش شدم.

بعد از خواندن نمازش،کناردرخت کوچکی رفت تا با آرپی چی به سوی آنها شلیک کند. اما چند لحظه بعد،مورد هدف قرار گرفت و به شهادت رسید.

او ازدواج کرده بود و 3فرزند داشت،با این حال برای خودش تکلیف می دانست که به جبهه بیاید و بجنگد.چنین روحیه ای در زمان جنگ،مثال زدنی و ستودنی بود و باعث پیروزی مان شد.

 علیرضا جهان باز در پایان می گوید:

 «در زمان جنگ،مردم وظیفه خود می دانستند که برای دفاع از خاک و کشورشان،به جبهه بروند.حالا با گذشت سال ها،تعدادی از آنها به شهادت رسیدند و تعدادی به دلایل مجروحیتشان جانباز شدند و تعدادی به دلیل عوارض شیمیایی،از درون می سوزند و هیچ کس قادر به درک دردهایشان نیست.

حالا مردم باید بر خود وظیفه بدانند که با ارزش و احترام گذاشتن به این جانبازان، نشان دهند که پای ارزش های انقلاب اسلامی تا همیشه ایستاده اند.»

 انتهای گزارش